100 lat temu w polskim prawodawstwie, w ustawie z dnia 5 lutego 1924 r. o ochronie wynalazków, wzorów i znaków towarowych pojawiła się regulacja
„przed Urzędem Patentowym występować mogą strony zainteresowane osobiście lub przez zastępców. Zastępcami stron mogą być tylko adwokaci i rzecznicy patentowi” (art. 156). Rzecznikiem mógł zostać tylko obywatel polski, pełnoletni, w Polsce stale zamieszkały, korzystający z pełni praw obywatelskich i posiadających odpowiednie wykształcenie. Odpowiednie wykształcenie, posiadał ten, kto ukończył akademicką szkołę techniczną, a nadto wykazał się przynajmniej dwuletnią praktyką w sprawach patentowych i znaków towarowych, a wreszcie złożył przed Urzędem Patentowym egzamin z prawa z wynikiem dostatecznym (art. 158).
Obecnie, kluczowym dla zawodu aktem prawnym jest ustawa z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych. W świetle art. 8 rzecznik patentowy świadczy pomoc prawną i techniczną. Pomoc prawna polega w szczególności na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, badaniu stanu prawnego przedmiotów własności przemysłowej, zastępstwie prawnym i procesowym. Natomiast pomoc techniczna w szczególności na opracowywaniu opisów technicznych zgłoszeń do ochrony przedmiotów działalności twórczej przeznaczonych do przemysłowego wykorzystywania, badaniu zakresu ich ochrony, prowadzeniu poszukiwań dotyczących stanu techniki
W erze cyfrowej i globalnej konkurencji rola rzecznika patentowego jest bardziej istotna niż kiedykolwiek wcześniej. Współczesne technologie i innowacje rozwijają się w zawrotnym tempie, co wymaga biegłej wiedzy i doświadczenia w dziedzinie prawa własności intelektualnej. Rzecznik patentowy najczęściej staje się pierwszym doradcą w biznesie, analizuje aspekty techniczne, prawne, a nierzadko również finansowe związane z ochroną innowacji.
Gratulujemy rzecznikom patentowym zrzeszonym w ramach Polskiej Izby Rzeczników Patentowych ich osiągnięć i życzymy kolejnych 100 lat sukcesów!
zespół kancelarii